زندگي متاهلي دانشجويي در كانادا-آمريكا

با سلام.

متاهل اومدن براي كسايي خوبه كه پذيرش با فاند كامل ميگيرن. اين پست بيشتر به درد كساني ميخوره كه براي دكترا با فاند كامل پذرش ميگيرن. اونهايي كه حالا بي فاند هستن يا فوق ليسانس و ... هم خودشون ديگه بايد حساب كتابها رو بر مبناي همين انجام بدن.

زماني كه كسي براي ويزاي دانشجويي اقدام ميكنه، توي فرم ميزنه همراه دارم و اگر به مرد ويزا بدن به همراهش كه زن باشه هم ويزاي توريستي ميدن. كلا تاهل تاثير زيادي روي اين موضوع نميذاره كه شما ويزا بگيريد يا نه. اما بعضي وقتها سفير ممكنه عشقش نكشه ويزا نده به همسر. و واقعا هيچ دليل ديگه اي نداره. مثلا كساني كه براي ويزاي كانادا با همسرشون اقدام كردن همه ويزا گرفتن. حتي اونهايي هم كه ريجكت شدن بعد از 2 يا 3 بار اپلاي كردن ويزا گرفتن. واقعا هم دليل خاصي نداشته. يعني طرف با همون مداركي كه ريجكت شده بوده دوباره اپلاي كرده و بعد ويزا گرفته. لذا يك پروسه كاملا مسخره هست اين گرفتن ويزا كه در باطن مشكلي هم نداره و چيزي نيست كه شما نگرانش باشيد. ممكنه كسي مشكل خاصي داشته باشه حالا بنا به هر دليلي نتونه ويزا بگيره اما كليت ماجرا اين نيست.

قبل از اينكه برم سراغ اينكه براي گرفتن ويزاي متاهلي بايد چه كار كنيد بايد برم سر سراغ خرجهاي متاهلي و زندگي متاهلي در اينجا. اگر هم اول براي ويزا نوشتم براي اين بود كه بدوند مشكل خاصي هم نيست سر راهتون. اينجا بعضيها هستن كه با 4 تا بچه هم پذيرش گرفتن. تاهل هيچ ربطي به پذيرش شما نداره و اصلا به حساب نمياد اما پولي كه ميگيريد هم به تناسب ازدواجتون زيادتر نخواهد بود.

قبلا توي پستها گفته بودم كه اگر تنها باشيد بايد 500 تا 700 تا اجاره بديد تا يك استوديو (اتاق و سرويس بهداشتي و آشپزخانه نقلي) رو براي يك ماه اجاره كنيد. اگر نزديك دانشگاه باشه همون 600 الي 700 تا ميشه و اگر دورتر باشه و مجبور باشيد اتوبوس و مترو سوار شيد كه كمتر ميشه اما بايد پول حمل و نقل رو هم اضافه كنيد به اون اجاره بهاي كمتر كه كلا همون 600 تا ميشه تقريبا (همه قيمتها تقريبي و متوسط هستن). بعدش هم 200 تا خرج خورد و خوراك ميشه اگر بيرون غذا نخوريد. ببينيد، اگر در ايام هفته هر روز، قيمه، قرمه سبزي، آبگوشت، كباب، چلو گوشت، فسنجون و امثالهم بخوريد و هميشه گوشت گوسفند و مرغ مصرف كنيد خرجتون ميشه 200 تا. تازه اين قيمت به احتساب اينه كه ميوه هم بخوريد و صبحانه هم كره بادوم زميني و كره حيواني و عسل و مربا و شير ... باشه. اين كلا خرج يك انسان مجرد هست. امااااااااا اگر همين شخص بخواد بيرون غذا بخوره بايد بره 10-15 تا پياده شه فقط يه كباب بخوره كه ميشه پول يك كيلو گوشت گوسفند بدون چربي كه باهاش ميشه چهار وعده غذاي مفصل درست كرد. در واقع، غذاي بيرون براي پس انداز كردن پول مضره اما در حد معمول ميشه رفت بيرون. مثلا همون شخص دو بار در هفته بيرون غذا بخوره 80 تا به خرجش اضافه ميشه و ميشه 280 تا. كه در مقايسه با 200 تا اختلاف چشمگيريه. اما خب هفته اي يكبارش هم بد نيست. مثلا شما حساب كنيد بخوايد هم ناهار هم شام همش بيرون بخوريد، خب سر به فلك ميكشه خرجتون. براي همينه كه ما ايرانيها پس انداز خوبي داريم :) از پس انداز گذشته، من خودم خيلي طعم غذاهاي اينجا رو دوست ندارم. فقط پيتزاش خيلي بهم ميچشبه. من خودم هيچ چيز رو با دست پخت عيال و خودم عوض نميكنم. بعد هم ما ايرانيها به غذاهاي يه كم حجيم عادت كرديم. از رستوارن كه بعضي وقتها ميايم بيرون انگار گشنه ايم هنوز. مگر اينكه رستوارن ايراني باشه كه خودش به فكر اين موضوع باشه.

اينها رو گفتم كه بدونيد خرج خورد و خوراك اينجا زياد نيست. خيلي از اين نظر مردم در رفاه هستن در حالي كه در ايران اينطوري نيست. حالا شما فرض كنيد 200 تا در ماه بخوريد، اگر متاهل باشيد خب 200 تا ديگه هم اضافه ميشه. خب با خانمتون بيرون هم بيشتر ميريد (بالاخره حس و حال و انگيزه داريد وقتي متاهل هستيد) و شما روي همون 500 تا حساب كنيد براي خرج خورد و خوارك كه كاملا به خودتون برسيد. از طرفي اگر مجرد باشيد ميتونيد همخونه بگيريد و اجاره خونه نصف ميشه براتون. مثلا با 700 تا يه جاي دورتر از دانشگاه يه خونه 31/2 ميگيريد و 350 تا ميديد و 200 تا هم ميخوريد، 100 تا حمل و نقل و تلفن و ... كلا 700 تا خرج ميشه و اگر 1500 تا بگيريد بقيه اش پس انداز ميشه. در صورتي كه اگر متاهل باشيد و خانمتون خانه دار باشه بايد يك خونه 31/2 بگيريد و همه اجاره اش رو خودتون بديد و خرج خوراك هم دو برابر ميشه. و در حقيقت پس انداز شما به حداقل ممكن ميرسه. اما اين نيست كه كم بياريد. بايد با برنامه ريزي خودتون همه چيز رو درست كنيد و الا از دوستان من هستن كه ازدواج هم كردن ولي كم ميارن آخر ماه و بدهكار و ... اما پدرشون براشون از ايران ميفرسته. اما اونهايي كه به خودشون متكي هستن بايد كاري كنن كه دخل و خرج با هم بخونه. مثل همون كاري كه تو ايران ميكردن.

به طور كلي، دخل و خرج در زندگي متاهلي اينجا جور در مياد با رعايت برخي چيزها. نه اينكه تفريح نكنيد، نه. مثلا شما ميتونيد 30 دلار بديد يه ماشين اجاره كنيد و 40 دلار هم بنزين بزنيد و 25 دلار هم فقط گوشت و ميوه بخريد با خانمتون آخر هفته بريد دو روز تو اين كوه ها گردش و كمپينك خلاصه. يعني با 100 دلار ميتونيد بهترين تفريح رو كنيد. مگه تو ايران هر هفته شما كمپينگ ميريد كه حالا اينجا هم هر هفته بريد؟ حالا هر دو هفته يكبار بريد، هر ماه يكبار بريد. اصلا وقت هم نميكنيد كه هر هفته بريد بايد به كارهاتون برسيد. اصلا برخي هفته ها حال ميكنيد بشينيد تو خونه كنار هيتر توي زمستون با خانمتون فيلم تماشا كنيد.

كسايي كه اينجا متاهل ميان بايد بدونن كه زندگي دانشجويي هست اينجا. در كنار اين زندگي دانشجويي خب هم خارج اومدن و تجربه بسيار زيادي كسب كردن و هم اينكه زندگي دانشجويي به معني بدبختي و جنگيدن با 2000 مشكل نيست اينجا (بر خلاف ايران). يعني همينكه شما مشكل مسكن نداريد و خوراك، خب خوبه ديگه. بايد قانع هم بود. همه اول زندگيشون سختي كشيدن. مگر پدر من و شما همه از اول زندگي خونه داشتن؟ بلكه زندگيشون رو ساختن.

خانمهاي خانه دار معمولا حوصلشون سر ميره توي خونه. همين مشكل يكي از بزرگترين مشكلات متاهلين هست اينجا. خب بنده خدا چه كار كنه تو خونه؟ شما كه از ساعت 8-9 داريد ميريد سر كار و اون ميمونه خونه تا ساعت 5-6 بعد از ظهر. براي همين خانمها اينجا معمولا با هم لينك ميشن. تو يك ساختمون چند تا ايراني با هم لينك ميشن و مردهاشون كه صبحها ميرن سر كار، اونها كنفرانس بين المللي ميذارن و اموراتشون ميگذره. مثلا يه ماشين كرايه ميكنن ميرن با هم خريد 4-5 نفري و خلاصه روزشون شب ميشه. بعضي وقتها تفريح هم ميرن با هم، بچه هاشون هم سرشون گرمه.

برخي كارها هم هست كه خانمها ميتونن توي خونه انجام بدن. مثلا رشته طرف كامپيوتر هست و از يه جايي پروژه ميگيره و توي خونه برنامه نويسيش رو انجام ميده و يه حقوقي هم ميگيره كه زياد نيست اما مثلا 200-300 تا شايد بتونه در بياره در ماه. ميتونن برن فروشنده هم بشن و 4 ساعت در روز كار پيدا كنن و ساعتي 10 دلار بگيرن. كه خيلي هم پايدار نيست اين شغلها اما خب براي يك خانم شايد خوب باشه. بالاخره مرد هم يه جوري برنامه ريزي ميكنه كه بتونه بيشتر خونه و باشه و به كارهاش توي خونه برسه كه حوصله خانمه هم سر نره.

زندگي متاهلي در حين دانشجويي اون هم دانشجويي دكترا خيلي تو كانادا و آمريكا خوبه. خيلي از بچه هايي هم كه اينجا هستن وسط درس تصميم به ازدواج ميگيرن و ميان ايران ازدواج ميكنن و با هم ميان. براي هر دو تاي شما هم خوب هست. هم تنها نيستيد و هم زندگيتون رو زودتر شروع كرديد و هم اينكه اول زندگي به دور از خانواده ها همديگر رو خوب مي سازيد.

مثلا توي كانادا اگر تصميم به آوردن فرزند داشته باشيد، بعد از تولد، ماهي 500 دلار به شما ميدن. به ازاي هر فرزند 500 دلار ماهيانه ميگيريد. بعد هم تمام خرجهاي شما رو بيمارستان ميده و فقط ميريد داخل بيمارستان و ميايد بيرون. اگر هر وقت بچه مريض هم بشه همه خرجها با خودشون هست و شما نيازي نداريد دست تو جيب كنيد. حالا تو ايران بخواهيد بچه دار بشيد بايد قشنگ 3 تومن بذاريد كنار. فقط اگر بچه دار شدين بايد ديگه حتما خونه 31/2 داشته باشيد قانوناً. بعد هم به مادر دختر تا 6 ماه ويزا ميدن كه بياد مراقب دخترش باشه. مرد هم ديگه به كارش راحت ميرسه :) و بعد 1 ماه بعد از به دنيا اومدن بچه بهش پاسپورت كانادايي ميدن.

اينجا هم مسجدهاي زيادي داره و هر ايالت و هر هفته همه دور هم جمع ميشن و برنامه دارن. مخصوصا تو كانادا. لذا براي كسايي كه ميخوان از اين امكانات هم استفاده كنن خيلي خوبه. در واقع اين تيپ آدمها هم جامعه خودشون رو دارن و با هم اينجور جاها لينك ميشن. بعضيهاشون ماه رمضان هر شب افطاري ميدن و زحمت افطاري رو خانمها ميكشن به كمك آقايون. در واقع ارتباط آدمهاي مذهبي اينجا بيشتر از ايران هست و جامعه بسيار گرمي هم دارن. تو مشكلات همه به هم كمك ميكنن و تو كم و زياد هم شريك هستن.

تو كانادا شما در حين تحصيل درخواست اقامت هم ميديد و تا يكسال بعدش مقيم ميشيد و ميتونيد از امكانات اون هم استفاده كنيد. مثلا هم مدرسه هاي ايراني و مسلموني داره براي بچه ها و هم از امكانات خود ساكنين اينجا از جمله بيمه درماني و اينها استفاده كنيد.

مهمترين مزيتي كه زندگي متاهلي داره اينجا اينه كه تاهل بهتون آرامش بسيار زيادي ميده. اينكه يك همدم هميشه و در هر حال كنارتون باشه و با هم روزها رو شب و شبها رو روز كنيد بسيار تو روحيه شما تاثير داره. درسته سختي بيشتري داره و بيشتر بايد قناعت كنيد اما در كنار همه اينها ازدواج كرديد و بزرگترين قدم زندگيتون رو برداشتيد. نگران ويزا هم نباشيد بالاخره ويزا ميگيريد. دير و زود داره اما سوخت و سوز نداره.

موفق باشيد.

وبلاگ بي دردسر؟!

با سلام به همه دوستان،

اميدوارم كه حال همگيتون خوب باشه. ميدونم كه بايد به سوالات زيادي جواب بدم. البته سوالاتي كه توسط خوانندگان وبلاگم پرسيده ميشه. اما بعضي از دوستان با معرفت (!) و روشنفكر (به اصطلاح) واقعا بلايي سر من آوردن كه من تقريبا سه ماه از وبلاگ به دور موندم. يعني اونقدر برام مزاحمت ايجاد كردن كه اصلا از هر چي وبلاگه پشيمون شدم. راستش رو بخوايد به دليل وجود همون افراد نميتونم اينجا در موردش توضيحي بدم اما از شما خوانندگان عزيز وبلاگ، از صميم قبلم عذرخواهي ميكنم به خاطر اين غيبت اما بدونيد كه نگذاشتن من تو حال خودم باشم و كار خودم رو كنم. دوست هم ندارم ديگه بهش فكر كنم مهم اينه كه يه جوري با خودم كنار اومدم تا بتونم دوباره بيام. دليل حذف پستهاي آخر هم وجود همون افراد هست. به من حق بديد؛ برام دردسر درست كرده بودن. كار رو به جاهاي خيلي باريك كشونده بودن. واقعا روي اعصاب و روانم پا گذاشتن و تا حدودي زندگي شخصي من رو مغرضانه درگيرش كردن. در هر صورت به كوري چشم اونها هم كه شده برگشتم. سعي ميكنم روزهاي شنبه به ايميلها و نظرات جواب بدم و اگر مطلبي درخواست شده باشه و در حيطة تجربه من باشه آپديت كنم. 

از همه دوستان عزيزم كه نگران من شدن و تو اين مدت به وبلاگ تكراري من سر زدن از صميم صميم قلبم تشكر ميكنم. نميدونم چه جوري بايد جواب اين همه لطفشون رو بدم.

موفق باشيد.